คู่มือการใช้จักรยานปี ร.ศ. ๑๑๘
ตอน ๒ (จบ)
อีกประการหนึ่ง ควรเอาใจใส่แก่การจัดส่วนในจักรยานนั้นให้สมแก่ร่างกายของตน ดูให้เรียบร้อยเสมอดุจเปนต้นว่า ด้ามที่มือจับถือข้างหน้านั้นอย่า
การที่จะเฉลี่ยน้ำหนักของตัวไปตามส่วนของจักรยานนั้น ก็เสมอประหนึ่งเฉลี่ยกำลังอุษาหะที่ถีบจักรยานนั้นไปเปนส่วนๆดุจเดียวกัน
การง้อมตัวเอนลงไปข้างหน้านั้น บางทีจะเปนการจำเปนต้องทำในเวลาวิ่งแข่งกัน แต่การวิ่งแข่งกันนั้นหาใช่การซึ่งจำเปนสำหรับรักษาความศุขสบายของร่างกายนั้นไม่ อันแท้จริงมักจะให้บังเกิดเหตุอันตรายไปได้โดยมาก ถึงผู้ที่มีกำลังอันใหญ่ยิ่ง ก็ไม่ใคร่จะพ้นจากเหตุอันตรายเหล่านั้นได้
วิธีผ่อน ลมอศาสปะสาส (ลม อะ สา ปะ สาด จะได้อ่านง่ายๆ)เปนจังหวะโดยปรกตินั้นเปนข้อสำคัญ คือต้องมิ้มปากไว้ แลหายใจให้ลมเข้าทรวงอกจนนานเปนจังหวะยืดยาว อันแท้จริง เมื่อมีคนขึ้นจักยานขนานกันไปถึงสองคน หรือมากกว่านั้นก็ดี ก็ย่อมภากันสนทนาคุยกัน แลหัวเราะเล่นๆเปนการรื่นเริงครึกครื้นต่างๆ ก็แต่ว่าการเอิกกะเริกเช่นนี้ ถ้าเปนเวลาต้องออกกำลังอุษาหะถีบจักรยานไปเปนการพิเศษอย่างใด หรือต้องขึ้นเนินขึ้นทางชันก็ดี ก็ควรละเว้นเสียจึ่งจะดี
ถ้าเนินอันใดชันโตรก จนเวลาถีบจักรยานขึ้นไปต้องอาปากออก จนอดให้มิ้มปากอยู่ไม่ได้นั้นแล้ว ก็ควรลงจากจักรยานเดินขึ้นไป จึ่งนับว่าเป็นอุบายอันฉลาดดี ในเวลากำลังถีบจักรยานขึ้นเนินแลทางชัน
อนึ่งถ้าเวลาข้ามเนินโคกอันน้อยแต่ชันโตรกนั้น ก็ให้หายใจเข้าจนเต็มทรวกอกเปนจังหวะยืดยาว แล้วอุษาหะกลั้นใจไว้จึ่งเปนการบันเทาแก่หัวใจ ไม่ให้เต้นไปโดยรวดเร็วนัก ส่วนการที่จะป้องกันความขึงตึงของเส้นประสาธน์ ซึ่งมักเกิดขึ้น
โดยการที่คิดอุษาหะกลั้นใจไว้นั้นเล่า
ก็ภอป้องกันละเว้นเสียได้ด้วยการใช้กำลังของเอ็นเส้น แทนอำนาจน้ำใจบังคับเอ็นเส้นที่น่าอก ให้แผ่อกไว้ตึงฉนั้น
ครั้นถึงจอมเนินแล้ว ก็อย่าให้อ้าปากออกกว้างแลหายใจออกทันทีเปนทอดเดียว ดุจระเบิดลมออกไปเลย การนี้ควรให้ละเว้นทุกเมื่อ ด้วยเปนเหตุชักภาให้หัวใจบานแผ่ออกโตมาก บางทีจะทำให้เกิดเหตุอันตรายได้
ภอ =พอ
ภา=พา
อุษาหะ=อุสาหะ
เปน=เป็น
คัดลอกจาก ภาพประกอบหนังสือ
แรกมีในสยาม ภาค๒
First in siam 2
เอนก นาวิกมูล
โดย กระเบื้องดินเผาไทย
เจตนาเพื่อรักษามรดกไทย
